Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Een hoge prijs

Op de zorgboerderij is het een standaard ritueel: even kijken bij de koeien in de stal. Ook al is het lekker weer en zijn de koeien in de wei, er zijn altijd wel wat pasgeboren kalfjes in de stal. Ook dit keer zien we een kalfje, nog enigszins wankel op zijn pootjes. Een grote, imposante stier staat aan de andere kant van de stal. Zo’n 50 koeien grazen buiten in het weiland bij een helderblauwe lucht. De aanblik doet bijna romantisch aan in het zomerzonnetje. Zulke mooie koeien, die geslacht moeten worden? Slachten van koeien is aan de orde van de dag. Volgens het CBS werden er in 2018 ruim 4 koeien per minuut geslacht, dat komt neer op 2,2 miljoen runderen per jaar. En dan heb ik het nog niet eens over hoe je dus een koe slacht. Ik citeer: ‘’Om koeien te bedwelmen, gebruikt men een schietmasker. Bij deze methode krijgt een koe met hoge snelheid een slagpin in de hersens geschoten, waardoor het dier verdoofd raakt. Bij kalveren wordt naast het schietmasker ook elektrocutie toegepast.
Recente posts

Toevallig?

Om vanuit de boomgaard en de moestuin direct de groenten, kruiden en fruit te kunnen wassen, zijn we in de kapschuur een hokje aan het timmeren wat dienst kan doen als ruimte om de oogst te kunnen verwerken. Samen met onze deelnemer zijn we bezig met het verven van de deur. Daarvoor hebben we de deurklink en het deurbeslag eruit gehaald. Onze deelnemer is erg gemotiveerd om dit klusje te klaren. Helaas is de zorgboerin niet zo heel praktisch ingesteld. De zorgboer daarentegen wel, maar die is bezig met een rondleiding van een nieuwe deelnemer. Nietsvermoedend legt de zorgboerin de deurklink binnen in het hokje neer, waarna we de deur dichtdoen en verder gaan met het verven van de buitenkant van de deur. We hebben allebei een kwast en een klein bakje met verf in onze hand. De bovenkant van de deur doet de zorgboerin op de trap, de onderkant de deelnemer. Het gaat er mooi uitzien. Bijna is het af. Totdat de verf in onze bakjes op is. En…de verfpot staat nog in de ruimte. Waarvan de d

Vervolg - ongeneeslijk ziek

Op BNR nieuwsradio was onlangs het volgende te horen. De eerste succesvolle implantatie van een hersenchip in een mens is een feit. Het brein zou rechtstreeks kunnen communiceren met de computer. Met deze technologie wil men verlamde mensen in staat te stellen hun spieren weer te bewegen en mensen die blind zijn geworden hun zicht terug te geven. Klinkt best mooi toch. Ik ben benieuwd hoe deze ontwikkelingen verder gaan. Nu zijn we onder toezicht van Boven zelfs al in staat om mensen ‘’verder te laten leven’’ door een donornier, donorhart of door andere implantaties. Door allerlei middelen, alcohol of tabletten kunnen we ons bewustzijn dempen, veranderen of juist activeren. Zouden we ons bewustzijn ook kunnen veranderen door middel van een hersenimplantaat, waarbij de computer ons mensen opdrachten geeft en die ons dan allerlei handelingen laat uitvoeren? Best wel interessant, ergens ook wel beangstigend allemaal. We gaan steeds meer voor God spelen. Want Jezus is ook gekomen, om gev

Ongeneeslijk ziek?

Het zal je maar gebeuren, je hele toekomst valt in duigen. Hoog geklommen op de maatschappelijke ladder en volop opgaand in je schitterende carrière. Geen vuiltje aan de lucht? Maar dan, sluipenderwijs, middenin een meeting, moet je zoeken naar woorden. Je kunt er niet meer op komen. Of je krijgt tintelingen en uitvalsverschijnselen in je benen. Een lang traject van zoeken begint. En dan de diagnose, je hebt dementie, of je hebt de spierziekte ALS. Je leven zal sneller eindigen dan verwacht. Ook op de zorgboerderij komen we mensen met verschillende ziekten tegen, zoals dementie of bepaalde spierziekten met verlammingen. Deze ziekten zijn volgens de huidige geneeskunde en wetenschap niet te genezen. Veel ziekten zijn wel te behandelen, denk bijvoorbeeld aan bacteriële infecties die we kunnen bestrijden met antibiotica. Allerlei onderzoeken zijn er opgezet met als doel om middelen te vinden om progressieve ziekten zoals dementie, MS of ALS te kunnen behandelen. Laten we dat steunen.

Verlies

Het is één van de moeilijkste dingen bij het ouder worden, dementie krijgen. Ik hoorde regelmatig dat mensen zeiden, ‘’als ik ga dementeren, dan wil ik niet meer leven, dan weet ik niet meer wat ik doe’’. Ook als een echtgenoot of echtgenote geheugenverlies gaat krijgen, en andere klachten zoals een verminderd overzicht of een veranderende persoonlijkheid, is dat pijnlijk. Het is een verlieservaring als je niet meer herkend wordt als man of vrouw. Als je niet meer op gelijk niveau kan overleggen en gesprekken voeren. Als je niet meer bij elkaar kunt wonen, of als het als een uitkomst voelt om je dementerende man of vrouw naar een dagbesteding te ‘’sturen’’. En wanneer je je daar schuldig over voelt. Vroeger zei men, ‘’die wordt kinds’’. Nu mag je dat niet meer zeggen. Ik zou dat ook niet willen zeggen. Al zijn er natuurlijk wel overeenkomsten tussen ‘’kindsheid’’ en dementie. Degene met dementie wordt afhankelijk, net zoals kinderen dat zijn. Afhankelijk zijn, dat willen we niet zo gra

De moeite waard

Vraag je aan iemand met een al redelijk gevorderde dementie hoe oud hij of zij eigenlijk is, dan krijg je meestal het antwoord ‘’dat weet ik eigenlijk niet’’. Of ‘’tja, ik denk een jaar of 35 ofzo’’. Ook kan dit antwoord nog wel eens wijzigen. Als je een peuter in de omgeving van iemand met dementie plaatst, dan kan er nog wel eens een moment van bewustwording zijn: ‘’he, volgens mij ben ik toch wat ouder’’. En wekt het vertedering op, ‘’kijk nou toch, zo’n kleintje’’. ‘’Die kinderen van mij zijn al ouder hoor’’.   Eén van de kenmerken van dementie is geheugenverlies. Ze leven steeds meer in het vroeger. De verbindingen tussen de hersencellen worden afgebroken waardoor je steeds meer van jezelf verliest. Ik vind het een intrigerende vraag hoe mensen met dementie dat zelf beleven. In hoeverre hangt je zelfbewustzijn samen met je geheugen? En betekent dat als je geheugen weg is, dat je ophoudt te bestaan? Eerlijk gezegd kan ik me er niets meer van herinneren dat ik geboren werd. De p

De Waardetuin